ผ้าทอแม่แจ่มมีเอกลักษณ์โดดเด่นเฉพาะตัว ที่เรียกว่า "ซิ่นตีนจก" จุดกำเนิดซิ่นตีนจกของแม่แจ่ม สืบฝีมือมาจากเชื้อสายพญาเขื่อนแก้ว ผู้ปกครองเมืองเชียงราย ในสมัยมีการอพยพผู้คนของ พระญากาวิละนั้น  พระองค์ได้ไปกวาดต้อนผู้คนจากเมืองเชียงแสน ซึ่งมีฝีมือการทอผ้าตีนจก เข้ามาตั้งถิ่นฐานที่บ้านอาราม (บ้านป่าแดด)  อำเภอแม่แจ่ม  เดิมก่อนสองร้อยปีที่ผ่านมา   แต่ละปีท้าวพญาเชียงแสนต้องส่งส่วยเครื่องบรรณาการให้กับเจ้าหลวงเมืองเชียงใหม่หนึ่งครั้ง ของที่ส่งประกอบด้วยข้าว ไม้สัก รวมถึงผ้าทอตีนจก ต่อมาเจ้าเมืองเชียงใหม่ได้ส่งวัสดุมีค่าประเภทดิ้นเงินดิ้นทองผสมไหมมาให้ชาวเชียงแสนทอผ้าซิ่นส่งให้เจ้านายฝ่ายใน

             กระทั่งเมื่อย้ายชาวเชียงแสนมาอยู่ที่แม่แจ่ม สตรีชาวไทโยน (ไทยวน) จากเชียงแสนยังคงทอผ้าตีนจก ส่วนหนึ่งก็เพื่อใช้เป็นส่วยส่งให้กับเจ้าผู้ครองนครเชียงใหม่ ด้วยฝีมืออันประณีตทำให้ราชสำนักเชียงใหม่ยังคงมีการส่งดิ้นเงินดิ้นทองจากเจ้าเมืองเชียงใหม่ไปยังแม่แจ่ม เพื่อให้ทอส่งกลับเข้าไปยังคุ้มหลวงนครเชียงใหม่ โดยมีกฎมณเฑียรบาลห้ามชาวบ้านสวมซิ่นที่ทอด้วยดิ้นเงิน-ดิ้นทองหรือไหมราคาแพง ทำให้ผ้าซิ่นตีนจกที่ทอด้วยวัสดุต่างกัน ได้กลายมาเป็นเครื่องบ่งชี้สถานภาพทางสังคม

           สตรีชั้นสูงห่มสไบ   นุ่งผ้าซิ่นตีนจก ส่วนคนมีฐานะรองลงมา จะนุ่งผ้าซิ่นพื้นเมืองแบบ "ซ่ินก่าน" หรือ "ซ่ินต๋า" (ซิ่นที่มาลายเป็นตาๆ ) กล่าวคือตัวซ่ินสีเหลืองหรือสีอ่อนแต่งลายตามขวาง ท้ิงชายซิ่นหรือตีนซ่ินสีดํา ไม่ตกแต่งลวดลายตีนจก